Bugün hayat bana daha zor
Acılar daha fazla
Keder zile birden fazla basıyor
Kapıyı açsam mı? açmasam mı? diye düşünürken
Ansızın kapıyı açtığımı farkediyorum
Hoşgelmedi ama kapıyı da kapatamıyorum
Dikkatlice bakıyor bana
Odak noktası gözlerim
Gözyaşlarımı sayıyor
Benim bile haberim yokken dökülen gözyaşlarımı
Kaldım öyle gözlerimde ki hüzünlü bakışla
Dudaklarım açılmıyor
Tek bir söz dahi söylemeye dilim varmıyor
Buyur ediyorum içeri
Anlatıyorum herşeyi birer birer
O da ağzını açmadan dinliyor beni
Sorular soruyorum yüzlerce
Cevap alamıyorum
Kendi sorularıma kendim cevap veriyorum
Birden kendime geliyorum
Etrafa bakıyorum kimse yok
Başbaşayım kendimle
Düştüğüm duruma gülüyorum istemsizce
Yalnızlık böyle bişey diyip geçiyorum
Ben yalnızım bunu çok iyi biliyorum
***İpek Canbolat***